متاسفانه، رفتارهای ضد اجتماعی در بسیاری از سازمان‌ها در حال رشد است و منجر به پیدایش مشکلات و معضلات متعددی می‌شود. یکی از این معضلات سایش اجتماعی است که ناشی از تعاملات مستمر و اجباری سازمانی است. سایش اجتماعی شامل همه‌ی رفتارهاي منفي است كه در طول زمان از كاركنان صادر مي‌شود و باعث تضعيف توانايي‌هاي شخص مورد سايش مي‌گردد. اين توانايي‌ها مانند برقراري و نگهداري روابط مثبت ميان فردي، موفقيت‌هاي شغلي، اعتبار و محبوبيت در سازمان مي‌باشند.
مطالعه سایش‌اجتماعی براساس تحقیقات روانشناسی اجتماعی روک (1984) درمورد مقدار مبادلات اجتماعی مشکل‌دار در تجربه فردی است.
دافی و همکاران (2002) سایش اجتماعی را به عنوان تلاش‌های اعضای سازمان به صورت عمدی جهت جلوگیری از موفقیت یکی دیگر از اعضای سازمان تعریف می کنند.
رفتارهای فرسایشی شامل: ندادن اطلاعات لازم به شخص مورد نظر، دادن علائم بی‌صدا، بدگویی و شایعه‌سازی مکرر، ایجاد ناراحتی در فرد به‌صورت ارادی و ... به این ترتیب، سایش اجتماعی در محل کار شامل‌ رفتارهای فعال (مانند توهین کردن) و رفتارهای انفعالی(مانند ندادن اطلاعات مهم) ارادی جهت تضعیف یک شخص است.
محققان ابعاد گوناگونی برای سایش اجتماعی ارائه کرده اند. یو(2013) ابعاد سایش را، سایش توسط سرپرست، سایش توسط همکار و سایش توسط مشتری ارائه کرده است. خائف‌الهی و علیپور درویشی(1389) در پژوهش خود، سایش اجتماعی را در دو نوع سایش توسط سرپرست و سایش توسط همکار ارائه دادند. احمدی(2014) در پژوهش خود ابعاد سایش اجتماعی(برای کارکنان بانکی) را در چهار بعد، سایش به واسطه تعامل با رئیس، سایش به واسطه تعامل با همکاران، سایش به واسطه تعامل با مشتریان ممتاز و سایش به واسطه تعامل با مشتریان عادی بیان کرده است.
باز نشر از گروه مشاوران مدیریت کارا
منبع:organizationalbehavior@