اصل پیتر یا اصل حد بی کفایتی در سازمان می گوید:
کارکنان به دلیل نشان دادن شایستگی در یک شغل به شغل بالاتر میروند و این روند تا آنجا ادامه می یابد که کارمند به حد بی کفایتی در یک شغل میرسد و همان جا باقی میماند.
"لارنس پیتر" معتقد است در سلسله مراتب سازمانها همه کارکنان مایلند که به حد بی کفایتی برسند و علم سلسله مراتب شناسی باید این مسئله را بررسی نماید.
همانطور که گفته شد اصل پیتر یا اصل حد بی کفایتی، به مدیران و کارکنانی اشاره میکند که دارند در شغل خود دست و پا میزنند و دیگر نمیتوانند گامی به جلو بردارند؛ یعنی به بی کفایتی رسیده اند.
یکی از مهارت های مدیران ارشد این است که نگذارند کارکنانشان به حد بی کفایتی برسند. مدیران هوشمند افراد را همیشه در جایگاه قبل از حد بی کفایتی نگه میدارند تا نه کارمند تخریب شده و از بین برود و نه سازمان افراد بی انگیزه و غیر اثربخش را در خود داشته باشد.
نتیجه گیری:
ممکن است کارمندی، یک کارشناس خبره باشد و بخواهیم او را به درجه سرپرستی ارتقا دهیم. در حالیکه این ارتقا ممکن است باعث شود که دیگر نه آن کارشناس خوب را داشته باشیم و نه یک سرپرست شایسته.
پس حواسمان باشد که کارکنانمان را تخریب نکنیم و آنها را به حد بی کفایتی نرسانیم.